Saai, maar toch niet?!

Wij zijn nog maar tot 4 mei op dit adres. Daarom moet je rekening houden met post versturen. Van Nederland naar hier duurt het ongeveer twee weken voordat een kaart/brief aankomt. Pas dus op met post die je nog wilt versturen.
We proberen een andere postadres te regelen, voor als we op vakantie zijn. We laten jullie weten als dit gelukt is.

Het leven in Pietermaritzburg is nog steeds rustig. Er zijn vanaf donderdag nog maar zeven kinderen in het weeshuis.
We hebben hierdoor veel vrije tijd. Om deze goed te benutten, hebben we de sportschool opgezocht. Het is lekker om weer even te sporten.
Verder gaat alles hier z'n gangetje. Geen bijzondere gebeurtenissen gehad deze week (beetje saai).
Wel zijn we naar de kapper geweest en kwamen we als herboren terug. Want ook al waren de vlechtjes leuk, ons haar had er veel onder te lijden.

Het valt ons steeds meer op dat er in Zuid-Afrika veel verschillende culturen leven. Zo zijn er veel vrouwen die een burka dragen. Dit blijft een vreemd verschijnsel, ook al zien we ze vaak lopen. Ook zijn er hier veel Indiase mensen, die ook een stukje cultuur bij zich dragen.
Wat we ook vaak tegenkomen zijn arme mensen die op straat leven.
Zo hebben we al kennisgemaakt met de zwerver van de Mall. Hij kwam vriendelijk over, dus voelden we ons niet bedreigd. Dat straalden we waarschijnlijk ook uit, want hij kwam een praatje met ons maken.
Zo ook in Durban, deze zwerver pakte zelfs onze cola uit de prullenbak. Deze deden wij weg, omdat hij in onze tas was opengegaan. Beetje ondankbaar, maar de zwerver was er blij mee.

Ondanks dat we de laatste dagen weinig hebben meegemaakt, staat er toch nog een heel verhaal.

P.s.
Jan en Ans Mariet, we willen jullie bedanken voor het vergroten van onze fotoruimte. Nu kunnen we dankzij jullie, Hennie, Jac en Reinhold al 800 foto's plaatsen!