Echte Afrikanen!

Daar zitten we dan weer achter de computer in de office. Het lijkt allemaal hetzelfde als vorige week maar dat is het niet....we zitten hier nu als echte afrikanen met VLECHTJES, echt gigantisch veel vlechtjes. Ons hoofd kan nog net rechtop staan!

Die vlechtjes was een heel gedoe, maar goed, wie mooi wilt zijn moet pijn lijden en we moeten toch een beetje inburgeren hier!
Voorafgaand hebben we ons haar geverfd van de week omdat we een egale kleur wilden hebben die past bij mooie extensions.
Zondag was het dan zover. We kwamen om half 11 bij de kapper. Hij, Frank, nam ons mee naar de extensionwinkel. Hier gingen we met de combi naar toe, want hij vond het te warm om te lopen. Per persoon hebben we drie zakken met extensions gekocht, dit was erg goedkoop, 5 Eeuro!
Om 11.00 uur zaten we klaar op de kapperstoel (een klapstoeltje) om gevlochten te worden. Ze namen steeds een klein stukje eigen haar met erg veel extensions. We dachten beide even "Ooh wat gaat dit worden!" Halverwege waren de extensions op...probleem! Frank haalde snel nog twee pakken en daar hebben we het mee gered. Na 7 uur zitten, zonder eten en drinken en met veel pijn in de billen (we wilden even hele dikke billen hebben) is het resultaat erg mooi geworden. Wanneer we het los hebben zijn we net Bob Marley, dus dat doen we maar niet. Vast zien we er echt uit als Afrikanen. De reacties op straat zijn ook erg leuk. Een Afrikaan zei al: " Hey two white women with black hair, How come?"
Ook zeggen voorbijgangers op straat en in de supermarkt, dat we erg mooi haar hebben. De inburgeringscursus is geslaagd!

De vorige keer zijn we nog vergeten te vertellen dat we Jenny hebben vervangen in de creche. Dit was ergens erg leuk, maar ook heel vervelend. De kinderen spreken Zulu en weinig Engels en wij net andersom. Ze zijn helemaal niets gewend en hebben geen structuur. Erg vervelend voor ons als Westerlingen. Ze luisterden voor geen meter en huilden de hele ochtend. Hiervan zijn we snel genezen en bieden verlopig niet meer aan om te helpen, jeetje wat een ramp!

Verder zijn we deze week veel naar het centrum geweest om lekker te shoppen. Het is hier erg mooi. We kijken op straat onze ogen uit. De omgeving, de bergen, de weinige blanke mensen, de vrouwen met kilo's op hun hoofd en mensen die op straat telefoneren aan een kraampje.

Zaterdag zijn we naar de wijnproeverij terug gegaan want zij hielden een feestje. We hadden in de planning om dit met Mark en zijn collega's te doen, maar hij meldde zich ziek. Wij gingen dus alleen met Narisha en Tracey. Twee erg gezellige meiden, totaal verschillend maar daarom erg leuk om mee te kletsen.

Gister zijn we lekker naar de schoonheidspecialiste geweest. We hebben daar twee behandelingen gehad. Een heerlijke face-cleaning en een back-neck-massage, heerlijk! Erg leuk zo`n dagje want we waren maar 17.50 Euro kwijt voor anderhalf uur. Voor herhaling vatbaar dus.

Vanochtend hebben we weer een bezoek aan het ziekenhuis gebracht met een nieuw 5-jarig meisje, Thandila. Een erg leuk meisje wat als moedertaal Engels heeft. Dat is voor ons erg leuk, want we kunnen hele gesprekken met haar houden. Ze kletst je de oren van de kop. We kunnen veel van haar leren qua taal.

De plannen voor de vakantie worden ook steeds concreter. De eerste safari is al geboekt met de gastouders van Cees en Matthijs. Zij zijn hier vorig jaar geweest voor buitenlandstage van de Pabo. We kijken hier erg naar uit!

Dat was onze week weer, op naar week zes!
Weer bedankt voor jullie berichtjes en natuurlijk voor de kaartjes en brieven. Echt heel erg gaaf om post te ontvangen. Dankjulliewel!