Het leven in PMB.

Hoe gaat het in het koude Nederland? Met ons gaat alles goed. Nog steeds heerlijk weer. Zondag was het voor Afrikaanse begrippen koud, iedereen liep dan ook met een muts op en handschoenen aan. Maar wij hadden het nog steeds lekker warm en liepen in ons rokje en shirtje door de stad. Ze zijn ook niks gewend hier.

In een week tijd is er veel te vertellen vanuit hier.
Ze hebben ons bij de baby's en peuters harder nodig dan op de crche, vandaar dat we nog niet veel zijn geweest. Maar vorige week hebben we twee dagen geholpen.
We hebben een uitstapje naar het station van Pietermaritzburg gemaakt. Dit is achter het weeshuis. Dit was niet te vergelijken met een uitstapje zoals in Nederland. De rechte lijn die de kinderen twee aan twee moesten maken, was ver te zoeken. Ook het oversteken ging heel apart. Opeens hoorden we Jenny schreeuwen "Run, Run", en daar renden alle kinderen zomaar de drukke weg over. Wij stonden met onze oren te klapperen. Groep 3/4 en 6 van Het Klokhuis, wij zijn trots op de mooie rij die jullie kunnen maken!

Verder hebben we de elastieken vanuit Nederland gegeven. Ze waren ook leuk als ketting, vonden de meiden. Het was even onwennig, maar toch leuk. De rest van de middag hebben we buiten spelletjes met hen gedaan.

Omdat het werken in de creche op een hele andere manier gaat dan in Nederland, vinden we het werken met de baby's en peuters leuker. We bieden ons ook vrijwillig aan om de was te doen, zodat we niet te lang naar de creche hoeven. En met zo'n stapel was zijn we wel een tijdje zoet. De wasmachine kan maar een programma tegelijk draaien. Eerst soppen we alles, ongeveer drie keer een trommel vol, dan moet alles eruit, spoelen we alles en daarna nog eens met wasverzachter.

Nu we meer in "The bottom house" zijn hebben de "aunties" ons nicknames gegeven, omdat onze eigen namen te moeilijk zijn.
Lisette is omgetoverd tot Lisa.
En Tinka heet voortaan Tina.
Af en toe hebben we het daarom niet door dat ze het tegen ons hebben.

We hebben nu al een aantal keren meegemaakt dat kinderen komen en gaan uit het weeshuis. Vorige week is een baby terug gegaan naar haar oma en ook vandaag zijn twee zusjes door hun oma opgehaald.
We hebben twee grotere kinderen bij ons in huis slapen. Er was geen plaats in het weeshuis voor oudere kinderen, dus verblijven ze voor enkele dagen bij ons.
Wel vreemd dat het zo'n komen en gaan is van kinderen. Maar natuurlijk fijn voor ze, wanneer ze weer een eigen thuis krijgen.
Zo hebben we ook een nieuwe jongen, "Meneer Navel", noemen we hem. Hij heeft echt een gigantische navel, hij steekt wel 5cm uit z'n buikje. Lisette schrok zich rot toen ze het de eerste keer voelde.

Sporten hoeven we hier niet. We lopen namelijk overal naar toe. Naar de kleine supermarkt is het ongeveer 15 minuten lopen. En naar de office, 30 minuten. Daar zijn ook de leuke winkels, dus 's middags kunnen we lekker shoppen. En zit onze dagelijkse wandeling er weer op. We dragen de spullen die we gekocht hebben nog net niet op ons hoofd. Zoals veel vrouwen hier op straat wel doen.

Het eten koken 's avonds gaat redelijk. De ovenfrietjes waren lekker, maar gehaktballen uit blik zijn niet te eten. Verder wordt onze koelkast steeds voller. We lopen soms ook naar de "SuperSpar", hier hebben ze heerlijk eten. Bijna hetzelfde als in Nederland.
Vanavond maken we kipburgers met groente uit de vriezer. Inclusief mayo, ketchup en uien.
Dus je hoort wel, Afrika is zo slecht nog niet.

Dit weekend zijn we naar de film geweest. Dit doen we niet nog een keer, want het was erg duur. Wel 2 Euro per persoon. Poeh, Poeh!
We konden alles goed volgen in het Engels.
Daarna nog lekker gegeten, tapas voor nog geen 7 Euro per persoon. Zondag hebben we gewinkeld. Natuurlijk beide kleding gekocht!

We hebben ook weer kennis gemaakt met wat Zuid-Afrikaanse insecten. Toen het regende en onweerde van de week, schuilde er een grote gekko bij ons in de woonkamer. Bij Julie thuis zitten er mega spinnen voor het raam. En Lisette kwam een grote sprinkhaan tegen bij de voordeur van het weeshuis!
Ook de muggen hebben ons gevonden. In het begin was Lisette alleen de klos, maar nu moet Tinka er ook aan geloven. Onze voeten zijn het lekkerst. We hebben niet echt gevoel dat zalfjes en middeltjes helpen. Gelukkig is het 's avonds iets kouder en kunnen we de dekens over ons heen leggen. We hebben nog niet echt het gevoel dat we dan minder geprikt worden, maar voor het idee helpt het.

Ons eerste pakketje is aangekomen. Dank je Ellen, we zullen iedere letter van de tijdschriften lezen. En bedankt voor de kaartjes.
Het is erg leuk om post uit Nederland te krijgen. We hangen alle kaarten op onze slaapkamer.
Foto's zijn ook welkom, dan vergeten we niet hoe jullie eruit zien, haha.

Bedankt voor jullie reacties, zijn er elke keer weer erg veel. Leuk om te lezen.